Geldi yine milli sorunumuz 🙂
Hayırlı ve güzel bir bayram nasıl bir aile krizine dönüşebilir… Eskiden aile bakanı olursam bu işi yasaya dökeceğim derdim 🙂 Hangi bayram kimin ailesine ne kadar gidilecek durulacak vs.
Burada sorun bayramlar değil, taraflar. Sorun çözme becerisi sıfır, iletişim yok ve birbirlerini sevmiyorlar. Saygı hak getire, sevgi ve merhamet yok. Dişi geçen geçene dilediğini yaptırıyor. Ego savaşlarının yaşandığı, sorunlu evlerde büyümüş çocuklar, aynı evlilik şeklini kendi evliliğinde devam ettiriyor. Aile olmak, yuva kurmak sadece sorun dolu bir hayattan ibaret anlamına geliyor.
Kendi ailesini aşamamış, bireyselliğine kavuşamamış, hala annesinin eteğine yapışmış hiç kimse evlenmesin. Ciddiyim. Hayatınıza sadece sorun getirmiş olursunuz. Çünkü sadece bayramlar değil, seyranlar, tatiller, işler ve daha bir çok şey hayatınızda sorun olacak.
Evliliği ‘kimin ailesine ne kadar gidilecek, ne zaman gidilecek, neyi ne kadar yapacaksınız’ tartışmasını bitirmiş olarak yapmanız gerekiyor. Aileyle ilişki noktasında net olmadığınız ve kendi yuvanızı kurduğunuz bilincine kavuşmadığınız sürece huzurlu bir evliliğe sahip olamazsınız. Herkes annesinin eteğinden düşecek. Başka yolu yok.
Anne babaya hürmeti ve hizmeti hala küçük çocuğu olmayla ayrıştıramayan koca koca adam ve kadınların bir araya geldi evlilikler, evlilik değil, evcilik oluyor. Akşam ezanı okununca eve gel diye bağıran anneye hayır diyemeyen küçük çocuklar… Bazı şeyleri ayırmayı öğrenmek gerek.
Böyle şeyler başta sinyallerini veriyor. Nişanlıyken en azından veya düğün alışverişinde… O dönemde vazgeçmek zor geliyor tabi. Çoğu kimse bile bile lades diyor aslında. Düzeleceğini umuyor. Buraya kadar geldik, buradan sonrası hallolur diyor.
En güzel zamanlarınızda bir çok sorunla uğraşıyorsanız size kötü bir haberim var. Fazla iyi niyetten kaybetme olasılığınız yüzde doksan… Nişanlıyken kötü olan bir durum evlenince düzelmez. Eskidenmiş nikahın kerameti. Çünkü iletişim fiziken azmış, şartlar zormuş ve cinselliğin birleştirici yanı kuvvetliymiş. Bugün iletişim çok ama iletişemiyoruz, şartlar belki eskiye nazaran çok zor değil ama insanlar zor. Cinsellik ve mahrem sıradanlaştı. Kolay ulaşılabilir ve bir çok kimse için aşılmış duvar. O yüzden en başta adımları sağlam atmak, yapılacak en iyi şey. Tabi hayatın iki iki dört gibi bir formülü olmadığını unutmayın. Siz çok dikkatli temkinli ve olumlu bir sürece başlarsınız ama o bambaşka bir şeye evrilir. Hayat böyledir. Biz zahire göre karar verip aklen manen doğru şeyi yaptığımıza inanırız eh sonrası kader kısmet …
Sonuçta duam herkesin dengine denk gelmesi ya.
Her hasta iyileşmez, her sorun çözülmez. Tamam o zamam sorunlular birbirini bulsun 🙂
En azından sağlamları hasta etmeyelim 🙂
